Notes studenta

Henry Wadsworth Longfellow (1807- 1892)
Najważniejszy i najbardziej znany członek Brahminów, znienawidzony przez Edgara Alana Poe. Napisał bardzo dużo utworów: wiersze, poematy, elegie – Poe oskarżał go o postawienie na ilość a nie na jakość
1839 – Hyperion: monumentalna powieść, nie za dobrze przyjęta przez krytykę
1842 – The Spanish Student: jego jedyny dramat, o jego popularności świadczy fakt, że został wystawiony do tej pory jedyny raz, w Niemczech.

Napisał wiele tomów poezji np. The Voices of the Night (1839), gdzie pojawil się wiersz:

A Psalm of Life (1838)
“ Not enjoyment, and not sorrow,
Is our destined end of way;
But to act, that each tomarrow
Find us farther than today”

1849 – zbiór wierszy The Seaside and the Fireside, który użyczył nazwy jego grupie poetyckiej.

Pod koniec życia Longfellow pisywał bardzo sentymentalną i nastrojową poezję, ponieważ dwa razy został wdowcem więc miał tendencję do wpadania w dużą melancholię, która odzwierciedlała się w jego wierszach. Bardzo często w swoich późniejszych utworach twierdził, że życie ludzkie jest bezcelowe, a poeta powinien przecież przekazywać sens życia, pod warunkiem, że sam w to wierzy. Poruszał tematy śmierci, upływu czasu, starzenia się – dosyć smutne kwestie. Wiele z jego utworów było tym, co Poe nazywał herezją dydaktyczną.
Longfellow napisał również poemat Ewangelin (a Tale of Acadie ), pomysł na ten utwór podsunął mu Nathaniel Hawthorne. Evangeline była pielęgniarką pracującą w szpitalu w Filadelfii gdzie poznała swojego ukochanego, który oczywiście umiera, a Evangeline znajduje ukojenie w klasztorze.

The Song of Hiawatha – jest to jeden z najbardziej znanych utworów, stanowiący przetworzenie mitu o Prometeuszu. Hiawatha jest w połowie bogiem, w połowie człowiekiem – uczy ludzi różnych pożytecznych rzeczy jak łowiectwa, rolnictwa. Z romans z kobietą z krwi i kości. Upomina Indian aby gościnnie i godnie przyjęli białego człowieka, jeśli kiedykolwiek pojawi się na ich terenach. Ta koncepcja budziła kontrowersje wśród osób walczących o prawa Indian, bo Longfellow dziwnie przemilczał wszystkie krwawe szczegóły stosunków Indian z białymi.

Longfellow napisal również epos historyczny: Chrystus: A Mystery ( The Divine Tragedy, The Golden Legend, The New England Tragedies), powstwawal on w latach 1851-72. Pierwsza część jest poświęcona ukrzyżowaniu, druga z nich dotyczy Europy Średniowiecznej, a trzecia dotyczy prześladowań kwakrów i polowania na czarownice.

dotyczy prześladowań kwakrów i polowania na czarownice.

Filed under: notatki